خود آسیبی چیست؟

خود آسیبی چیست؟  خودآسیبی (Self-harm) به عمل آسیب رساندن عمدی به بدن خود از طریق روش‌هایی همچون بریدن، سوختن، یا ضربه زدن به خود گفته می‌شود، بدون اینکه هدف از آن خودکشی باشد. این رفتار معمولاً نشانه‌ای از مشکلات روانی و احساسی است که فرد به‌طور مستقیم نمی‌تواند با آن‌ها مواجه شود. خودآسیبی می‌تواند به صورت پنهانی و در قالب عمل‌هایی که از چشم دیگران مخفی می‌ماند، انجام شود (اگر به این موارد علاقه دارید، می توانید مقاله آیا نوشتن برای کنترل احساسات منفی مناسب است؟ را مطالعه کنید).

پادکستر: شکیبا فیضی

علل خود آسیبی چیست؟

علل خود آسیبی چیست؟ . این علل به شرح زیر هستند:

• اضطراب و استرس: یکی از مهم‌ترین علل خودآسیبی، اضطراب شدید و استرس‌های روزمره است که فرد از طریق آسیب به خود تلاش می‌کند تا فشارهای روانی خود را تسکین دهد. در برخی موارد، این رفتار می‌تواند به عنوان مکانیسمی برای مقابله با احساسات منفی یا وضعیت‌های استرس‌زا باشد.
• افسردگی: افراد مبتلا به افسردگی شدید ممکن است احساس کنند که هیچ راهی برای تخلیه احساسات خود ندارند. در این شرایط، خودآسیبی ممکن است به عنوان راهی برای تجربه احساساتی چون کنترل یا تخلیه درد درونی عمل کند.
• احساسات بی‌ارزشی و نقص: برخی افراد به دلیل احساسات منفی نسبت به خود، نظیر بی‌ارزشی، گناه یا نقص، به خودآسیبی روی می‌آورند. این افراد ممکن است به‌طور مداوم خود را سرزنش کرده و از خود متنفر باشند.
• تروما و آسیب‌های گذشته: افرادی که تجربه‌های تلخ یا آسیب‌زا مانند سوءاستفاده جنسی، جسمی یا عاطفی در دوران کودکی یا بزرگسالی داشته‌اند، ممکن است به خودآسیبی به‌عنوان راهی برای مقابله با خاطرات دردناک و احساسات ناشی از آن‌ها روی آورند.
• نیاز به توجه یا احساسات قوی: در برخی موارد، خودآسیبی ممکن است به‌طور ناخودآگاه به‌عنوان روشی برای جلب توجه یا ایجاد احساسات قوی به‌کار گرفته شود. برخی افراد ممکن است احساس کنند که تنها زمانی که آسیب می‌بینند توجه دیگران را جلب می‌کنند.

علل خود آسیبی چیست؟
اضطراب و استرس	افسردگی
احساسات بی ارزشی و نقص	تروما و آسیب های گذشته

آثار و عواقب خود آسیبی چیست؟

عواقب خود آسیبی چیست؟ . خودآسیبی می‌تواند آثار شدید و بلندمدتی بر فرد بگذارد. علاوه بر آسیب‌های فیزیکی مستقیم به بدن، مانند زخم‌ها و جای سوختگی‌ها، آثار روانی آن نیز می‌تواند شامل احساس گناه، شرم، انزوا و کاهش اعتماد به نفس باشد. در بسیاری از موارد، افرادی که به خودآسیبی روی می‌آورند، ممکن است از عواقب آن ترس داشته باشند و به‌طور پنهانی این عمل را انجام دهند. در طولانی‌مدت، خودآسیبی می‌تواند منجر به مشکلات جدی‌تری مانند اعتیاد به این رفتار، اختلالات روانی پیچیده‌تر، و حتی خودکشی شود. این وضعیت نیازمند درمان فوری و تخصصی است تا از بروز عواقب وخیم‌تر جلوگیری شود. مجله MHA در مورد سوال خود آسیبی چیست؟ می گوید:

Thinking about hurting yourself or someone else: But you might be afraid that deep down inside, part of you does want to act out, and that’s why you’re thinking about it so much. Thoughts like these may be a sign of an anxiety disorder, such as obsessive-compulsive disorder (OCD)

فکر کردن به صدمه زدن به خود یا شخص دیگری:  ممکن است از این بترسید که در اعماق درونتان، بخشی از شما به خودتان آسیب برسانید و همین دلیل باعث شده است که اینقدر به آن فکر کنید. چنین افکاری ممکن است نشانه یک اختلال اضطرابی مانند اختلال وسواس فکری-اجباری یا OCD باشد.

روش‌های درمان خود آسیبی چیست؟

روش های درمان خود آسیبی چیست؟ .خودآسیبی یک مشکل جدی است که نیاز به مداخله روانشناختی و درمان‌های تخصصی دارد. درمان خودآسیبی معمولاً شامل ترکیبی از روش‌های مختلف است که به فرد کمک می‌کند تا مشکلات روانی خود را به روش‌های سالم‌تری مدیریت کند.

مشاوره و روان‌درمانی

یکی از مهم‌ترین روش‌های درمان خودآسیبی، مشاوره روانشناختی است. درمانگر با استفاده از تکنیک‌های مختلف، مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT)، به فرد کمک می‌کند تا افکار و احساسات منفی را شناسایی کرده و آن‌ها را به روش‌های سالم‌تری مدیریت کند. درمان‌های روان‌درمانی می‌تواند به فرد در تغییر الگوهای فکری و رفتاری کمک کند.

مدیریت استرس

 تکنیک‌های مدیریت استرس می‌تواند به فرد در مقابله با فشارهای زندگی و استرس‌های روانی کمک کند. تمرین‌های تنفسی، مدیتیشن، یوگا و ورزش منظم می‌توانند در کاهش اضطراب و تنش مؤثر باشند و فرد را از احساس نیاز به خودآسیبی رها کنند.

دارودرمانی

 در برخی موارد، داروهایی مانند آنتی‌دپرسانت‌ها و داروهای ضداضطراب می‌تواند به کاهش علائم افسردگی، اضطراب و استرس کمک کند. این داروها معمولاً در کنار درمان‌های روانشناختی استفاده می‌شوند تا روند درمان به‌طور کامل موثر باشد.

حمایت اجتماعی

داشتن یک شبکه حمایتی از خانواده و دوستان می‌تواند در درمان خودآسیبی موثر باشد. افرادی که دچار خودآسیبی هستند، ممکن است احساس کنند که تنها هستند، بنابراین ارتباط با دیگران و دریافت حمایت‌های عاطفی می‌تواند به کاهش انزوا و تنهایی کمک کند.

سوالات پرتکرار در مورد اینکه خود آسیبی چیست؟

در این بخش، تلاش می کنیم به سوالات پرتکرار در مورد اینکه خود آسیبی چیست؟  پاسخ دهیم.

آیا خود آسیبی همیشه به معنی خودکشی است؟

نه، خود آسیبی همیشه به معنی خودکشی نیست. خود آسیبی به معنای آسیب رساندن عمدی به خود است، اما این رفتار لزوماً با قصد پایان دادن به زندگی همراه نیست. بسیاری از افرادی که خود آسیبی می‌کنند، هدفشان از این کار کاهش یا تسکین دردهای روانی، اضطراب، افسردگی یا احساسات منفی است که با آن‌ها روبه‌رو هستند. برای این افراد، آسیب به بدن ممکن است به‌عنوان راهی برای کنترل یا فراموش کردن دردهای روانی موقتی عمل کند.

در حالی که خود آسیبی ممکن است خطرناک باشد و به آسیب‌های جسمی شدید منجر شود، همیشه قصد خودکشی در آن وجود ندارد. با این حال، افرادی که به خود آسیبی اقدام می‌کنند، ممکن است در معرض خطر خودکشی باشند، زیرا این رفتار معمولاً نشان‌دهنده مشکلات عمیق روانی است که نیاز به درمان دارند.

بنابراین، خود آسیبی و خودکشی دو پدیده متفاوت هستند، اما اگر فردی خود آسیبی می‌کند، مهم است که به وضعیت روانی او توجه کرده و از کمک‌های حرفه‌ای بهره‌مند شود. در این زمینه، مشاوره و درمان‌های روان‌پزشکی می‌توانند نقش مهمی در پیشگیری از مشکلات جدی‌تر ایفا کنند.

چطور می‌توان به کسی که خود آسیبی می‌کند کمک کرد؟

کمک به کسی که خود آسیبی می‌کند، نیازمند حساسیت، صبر و درک عمیق است. اولین قدم، گوش دادن به فرد بدون قضاوت است. افراد بسیاری که خود آسیبی می‌کنند، از ترس قضاوت یا طرد شدن از بیان مشکلات خود اجتناب می‌کنند، بنابراین مهم است که فضای امن و حمایت‌گر ایجاد شود.

دومین قدم، تشویق فرد به مراجعه به یک حرفه‌ای مانند روانشناس یا روان‌پزشک است. درمان‌های روان‌شناختی، مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT)، می‌تواند به افراد کمک کند تا با احساسات منفی خود به‌طور سالم‌تری مقابله کنند. همچنین، در صورتی که فرد احساس خطر جدی برای خود داشته باشد، باید به سرعت از کمک‌های اورژانسی استفاده کرد.

سومین قدم، ارتقاء روش‌های سالم برای مدیریت استرس و احساسات است. آموزش تکنیک‌های آرامش‌بخشی مانند مدیتیشن، تنفس عمیق یا ورزش می‌تواند به فرد کمک کند تا به جای خود آسیبی، روش‌های سالم‌تر را برای کاهش استرس پیدا کند. در نهایت، از حمایت عاطفی و اجتماعی اطرافیان بهره‌برداری کنید. داشتن شبکه‌ای از دوستان و خانواده می‌تواند به فرد کمک کند تا احساس تنهایی و بی‌پشتیبانی نکند.

آیا خود آسیبی قابل درمان است؟

بله، خود آسیبی قابل درمان است. بسیاری از افرادی که به خود آسیبی می‌پردازند، اغلب به دلیل مشکلات روانی مانند افسردگی، اضطراب، اختلالات شخصیتی مرزی یا تجربه آسیب‌های عاطفی و روانی به این رفتار روی می‌آورند. درمان خود آسیبی معمولا شامل مداخلات روان‌شناختی و حمایت‌های اجتماعی است.

یکی از مؤثرترین روش‌های درمانی برای خود آسیبی، درمان شناختی-رفتاری (CBT) است. این درمان به فرد کمک می‌کند تا الگوهای فکری منفی را شناسایی و تغییر دهد و مهارت‌های مقابله‌ای سالم‌تری را یاد بگیرد. علاوه بر این، درمان‌های دیگر مانند درمان دیالکتیک-رفتاری (DBT) که برای افراد با اختلالات شخصیتی مرزی طراحی شده است، می‌تواند بسیار موثر باشد.

در بسیاری از موارد، مشاوره روان‌پزشکی نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد، به ویژه اگر فرد به داروهایی برای درمان مشکلات روانی‌اش نیاز داشته باشد. همچنین، ایجاد شبکه‌های حمایتی از خانواده و دوستان نقش مهمی در بهبود وضعیت فرد ایفا می‌کند.

در مجموع، اگر فردی که خود آسیبی می‌کند از درمان‌های حرفه‌ای استفاده کند و حمایت مناسب دریافت کند، می‌تواند به تدریج از این رفتارهای مضر رهایی یابد و روش‌های سالم‌تری برای مدیریت احساسات خود پیدا کند.

سخن پایانی

تا به اینجا تلاش کردیم اطلاعات کاملی را در مورد سوال خود آسیبی چیست؟  در اختیار شما قرار دهیم. خودآسیبی یک علامت از مشکلات روانی عمیق‌تر است که ممکن است ناشی از استرس، افسردگی، تروما یا احساسات منفی نسبت به خود باشد. این رفتار می‌تواند عواقب فیزیکی و روانی شدیدی داشته باشد و باید با درمان و حمایت‌های مناسب مورد توجه قرار گیرد. درمان خودآسیبی شامل مشاوره روانشناختی، دارودرمانی، مدیریت استرس، و حمایت‌های اجتماعی است. با توجه به پیچیدگی‌های این اختلال، مداخله سریع و مناسب ضروری است تا فرد بتواند به شیوه‌ای سالم‌تر و مثبت‌تر با مشکلات روانی خود مقابله کند.